باران عشق همیشه می بارد اما در نوروز قطره های باران طلایی رنگند

از خدا می خواهم که همیشه زیر این باران خیس شوی . . .

صدایی که از جیب پالتوی من می آید از آن هیچ موبایل نداشته ای نیست
 

دستان نیمه آهنی من است که دارد از فرط بی کسی زنگ می زند...

این قصه...

از ابتدا به سر آمده بود

فقط این میان کلاغی آواره شد !!!

فراموش شده ام...

                  مثل سیب هاى باغ...

                                   تنها زمانى من رابه یاد خواهى آورد...

                                                                           که دستى غریب براى چیدن من بلند شده باشد…

چه نقاش ماهریست

 فکر و خیال را میگویم

وقتی که دانه دانه موهایت را سفید می کند . . .